เชื่อว่าทุกคนต่างล้วนมีความฝันในชีวิต ไม่ว่าฝันอยากได้บ้าน อยากได้รถ อยากรับราชการ อยากเป็นตำรวจ ทหาร อยากเป็นครู หรืออีกหลากหลายความฝันที่ใครหลายคนต้องการ ซึ่งไม่แตกไปจากเด็ก (LD) หรือเด็กที่บกพร่องทางการเรียนรู้ เนื่องจากมีความผิดปกติของระบบประสาท ของโรงเรียนเขาย้อยวิทยา จังหวัดเพชรบุรี จำนวน 3 คน พวกเขาต่างมีความฝันของตัวเอง ฝันเหล่านั้นจึงถูกถ่ายทอดเรื่องราวผ่านสมุดทำมือระบายสีสันสวยงาม
สมุดทำมือขนาดกระทัดรัดจำนวน 10 หน้า ชื่อว่า “อนาคตของฉัน” หน้าปกถูกขีดเขียนเป็นตัวการ์ตูนผู้หญิงวัยสดใสใส่ชุดสีแดงสวมแว่นตาทรงกลม กำลังสอนหนังสืออยู่หน้าชั้นเรียน เมื่อแง้มเปิดเข้าไปในสมุดเราเห็นรูปโรงเรียน นาฬิกา ดินสอ น่าจะสื่อความหมายถึงโรงเรียนทั่วไป จากนั้นถัดมาเพียง 2 หน้า มีข้อความเขียนว่า “คำนำ” มีใจความว่า
นิทานเรื่องอนาคตของฉัน มีเนื้อหาเกี่ยวกับความฝันของเด็กนักเรียนกลุ่มหนึ่ง ซึ่งมีความฝันอยากจะเป็นคุณครู ทหาร หมอ ฯลฯ หนังสือเล่มนี้ ผู้จัดทำหวังว่าจะถูกใจผู้อ่านเป็นอย่างดี หากผิดพลาดประการใดต้องขออภัยไว้ ณ ที่นี้ ด้วยนะคะ : ลงชื่อคณะผู้จัดทำ
เด็กพิเศษกลุ่มนี้แทนชื่อตัวเองว่า “ฟ้าใส” จากนั้นฟ้าใสอาสาพาผู้อ่านไปดูอนาคตของเพื่อน ๆ 5 คน ว่าพวกเขาฝันอยากเป็นอะไร ?
เริ่มต้นเพื่อนคนที่ 1 ชื่อ “อิ่มเอม” อิ่มเอมใฝ่ฝันอยากที่จะเป็น “หมอ” เพราะอิ่มเอมชอบการดูแลรักษาคนไข้ อิ่มเอมคิดว่าอาชีพนี้เป็นอาชีพที่น่าทำมาก นอกเหนือจากข้อความที่บอกเล่าถึงความฝันแล้ว ฟ้าใสยังบรรจงวาดเส้นระบายสีเป็นรูปอิ่มเอม ในชุดคุณหมอสวมชุดกาวน์สีขาว ช่วยเติมเต็มเนื้อหาให้น่าสนใจยิ่งขึ้น
ถัดมาเพื่อนคนที่ 2 ฟ้าใสอาสาพาไปทำความรู้จัก “บีม” บีมใฝ่ฝันที่อยากจะเป็น “เชฟ” เพราะบีมชอบการทำอาหารชอบกิน และบีมชอบทำอาหารอร่อยๆ ให้น้อง ๆ ได้กินกัน สอดแทรกด้วยภาพวาดเด็กผู้ชายที่หมายถึงบีมกำลังยืนอยู่ในห้องครัวใส่หมวกเชฟ มือขวาถือตะหลิว มือซ้ายถือกระทะ ท่าทางทะมัดทะแมงพร้อมทำอาหารเสิร์ฟ
ส่วนเพื่อนคนที่ 3 ชื่อ “เพชร” เพชรใฝ่ฝันอยากจะเป็น “ทหาร” เพราะได้รับใช้ประเทศชาติและได้รับใช้ประชาชนทุกคน ฟ้าใสวาดภาพเพชรประกอบ เป็นเด็กผู้ชายกำลังยืนใส่หมวกทหารท่าทางเข้มแข็ง มุ่งมั่น ตั้งใจ รอบข้างมีต้นไม้ กองไฟ เติมแต่งจนน่าสนใจสะดุดตา
ต่อมาเพื่อนคนที่ 4 ชื่อ “พิกุล” พิกุลใฝ่ฝันอยากจะเป็น “นักวิทยาศาสตร์” เพราะนักวิทยาศาสตร์ได้ทดลองสิ่งต่างๆได้เห็นเซลล์ที่ไม่เคยเห็น ฟ้าใสวาดภาพพิกุลกำลังยืนอยู่ในห้องทดลองวิทยาศาสตร์ โดยมีเครื่องไม้เครื่องมือสำหรับทดลองอย่างครบครันสมจริง
และเพื่อนคนที่ 5 ชื่อ “โอม” โอมฝันอยากเป็น “นักบิน” เพราะได้ไปประเทศต่างๆและได้เห็นทุกอย่างบนผืนดิน โอมถูกวาดเป็นเด็กหนุ่มกำลังเดินอยู่ในสนามบิน สวมใส่ชุดเครื่องแบบนักบินอาชีพสง่างาม ขณะกำลังเดินลากกระเป๋าเดินทาง 1 ใบ
สิ่งที่ดูพิเศษจนต้องอมยิ้ม คือคนสุดท้ายตัวของ “ฟ้าใส”เอง เธอใฝ่ฝันอยากจะเป็น “ครู” เพราะได้สอนหนังสือเด็ก ๆ ได้ให้ความรู้ต่างๆ และได้ถ่ายทอดวิชาให้แก่นักเรียน ฟ้าใสวาดภาพตัวเองเป็นครูผู้หญิงสาวสวยผมถักเปีย กำลังถือสมุดจดและไม้เรียวยืนอยู่หน้าชั้นเรียน
ในกระดาษหน้าสุดท้ายสมุดทำมือเล่มนี้ มีข้อความสั้นๆเขียนอย่างบรรจงจากฟ้าใสว่า “เพื่อนของฟ้าใสทุกคนย่อมมีอาชีพในฝันเป็นของตนเอง และฟ้าใสก็มีอาชีพที่ใฝ่ฝันอยากจะเป็นเหมือนกัน”
ใต้ข้อความนั้นมีรูป ‘ฟ้าใส’ กำลังกางแขนออกสองข้างมือขวาถือคำว่า “อนาคต” มือซ้ายถือคำว่า “ของฉัน” นัยน์ตาแวววาวจดจ่อมุ่งมั่นดูมีความหวัง
เรื่องราวที่เด็กพิเศษ (LD) เล่าสะท้อนตัวเองและกลุ่มเพื่อนในห้องเรียนผ่านสมุดทำมืออย่างตั้งใจนี้ นับเป็นงานศิลปะเล็กๆ โดยสอดแทรกความฝันของเด็กกลุ่มหนึ่ง ผ่านการบันทึกลงอย่างละมุนละไม
‘ฟ้าใส’ ยังเคยสร้างชื่อเสียงให้โรงเรียนผ่านการแข่งขันทำสมุดทำมือในระดับจังหวัดมาแล้ว ที่สำคัญยังเป็นนักเรียนทุนเสมอภาค ของกองทุนเพื่อความเสมอภาคทางการศึกษา (กสศ.)
แม้ ‘ฟ้าใส’ ไม่ปกติเหมือนเด็กทั่วไป แต่สมุดทำมือเล่มนี้น่าจะแสดงให้เห็นศักยภาพ และความฝันที่ทุกคนต่างมีและเท่ากันได้
