ตลอดเดือนกรกฏาคม มีครูจำนวนกว่า 4 แสนคน ในสังกัด สพฐ. อปท.และตชด. ต่างลงพื้นที่ไปเยี่ยมเยียนบ้านเด็กๆนักเรียนในพื้นที่ห่างไกล ไม่ว่าจะล่องเรือ ขึ้นเขา ข้ามเกาะ เข้าป่า ฯลฯ ทั้งหมดมีเพียงเป้าหมายเดียวต้องการหยุดปัญหาเด็กหลุดจากระบบการศึกษาให้ลดน้อยลงมากที่สุด
ชนิกานต์ แสงดี ครูโรงเรียนอนุบาลท่าปลา (ชุมชนร่วมจิต) จังหวัดอุตรดิตถ์ วันนี้ครูชนิกานต์ได้ไปเยี่ยมบ้านเด็กๆที่อาศัยอยู่ในเรือนแพริมลำน้ำน่าน เขื่อนสิริกิติ์ หลังพบปัญหาเด็กเรือนแพลำน้ำน่านส่วนหนึ่งประสบปัญหาเรียนไม่จบ บางช่วงหยุดเรียนไปล่องแพหาปลา ช่วยครอบครัวหารายได้สุดท้ายเด็กกลุ่มนี้เลิกเรียนไปในที่สุด
ครอบครัวของเด็กชายบอย (นามสมมติ) คนนี้อาศัยอยู่ที่บ้านพักแพริมน้ำมาตั้งแต่รุ่นปู่ยาวนานหลายสิบปีแล้ว ประกอบอาชีพประมงหาปลาในเขื่อนฯ เรื่องฐานะทางครอบครัวของน้องบอยค่อนข้างยากจน รายได้เฉลี่ยต่ำกว่า 2,000 บาทต่อเดือน การสัญจรที่นี่ถนนยังตัดไปไม่ถึง ช่วงวันหยุดมักออกไปช่วยครอบครัวหาปลาอยู่เป็นประจำ ในบางครั้งยังขาดเรียนไปบ้าง ส่วนปลาที่หามาได้จะนำไปขายแถวหน้าอุทยานแห่งชาติลำน้ำน่าน
“ทุกวันเวลาไปโรงเรียนน้องบอยต้องเดินทางถึง 3 ต่อ ทั้งนั่งเรือ ต่อรถมอเตอร์ไซต์ และต่อรถไปยังโรงเรียน ยิ่งช่วงนี้เป็นหน้าฝน บางวันอากาศไม่เป็นใจฝนตกหนัก ตลิ่งพัง ส่งผลทำให้เรือไม่สามารถเข้าเทียบฝั่งไม่ได้ เด็ก ๆ นักเรียนหลายคน รวมถึงน้องบอยก็จะไม่ได้ไปโรงเรียนตามความตั้งใจ”
ครูชนิกานต์ เล่าด้วยว่า ต้องชื่นชมคุณแม่ของน้องบอยที่ไม่ว่าจะลำบากแค่ไหน ก็ยืนยันจะสนับสนุนให้ลูกเรียนให้สูงที่สุด เพราะไม่อยากให้ลูกมีชีวิตที่ยากลำบาก ที่สำคัญยังเป็นลูกคนเดียวของครอบครัวที่พ่อแม่รักและห่วงที่สุด แม้น้องจะเป็นเด็กพิเศษ ที่มีปัญหาบกพร่องทางการเรียนรู้ เรียนชั้น ป. 5 แต่ความสามารถด้านการอ่านออกเขียนได้ เทียบเท่าชั้น ป.2 บุคลิกภาพขี้อาย หัวอ่อน แต่เป็นคนมีน้ำใจ คอยช่วยเหลือครูและเพื่อนๆอยู่เสมอจนเป็นที่รักของเพื่อนและครูอาจาร์ยของโรงเรียน เด็กคนนี้ตั้งใจอยากเรียนให้จบสูงๆแต่ส่วนใหญ่เด็กละแวกแพริมน้ำใกล้เคียงกันจบแค่ ม.3 เท่านั้น ส่วนใหญ่ขาดโอกาสทางการศึกษา
“เวลาเราลงเยี่ยมบ้าน ทำให้เรารู้จัก เข้าใจเด็กมากขึ้น เมื่อเจอปัญหาก็จะได้แก้ไขให้ถูกจุด หากเจอกรณีเร่งด่วน ก็จะรายงานผู้บริหารเขตพื้นที่การศึกษา ผู้อำนวยการโรงเรียน เพื่อระดมความช่วยเหลือเด็ก ๆ ได้ทันท่วงที แม้แต่วัดในชุมชน หลวงพ่อวันหาดล้าเหนือ ท่านก็ร่วมแบ่งสรรปันส่วนเครื่องอุปโภค บริโภค เรียกว่าใครทำอะไรได้ ช่วยอะไรได้ ก็จะไม่รีรอ เพราะทุกวินาทีคือ อนาคต คือโอกาสชีวิตของเด็ก ๆ ทุกคน” ครูชนิกานต์ เล่าเรื่องราวระหว่างลงพื้นที่เยี่ยมบ้านเด็กนักเรียน
