“อย่าเพิ่งสอนเขา ถ้ายังไม่รู้จักและเข้าใจเขามากพอ”

ฉันอยากเข้าใจนักเรียนมากขึ้น
ทำไมนะ?
นักเรียนของฉันถึงได้แต่งตัวและมีพฤติกรรมที่ไม่พึงประสงค์เช่นนี้

โรงเรียนของเราอยู่ในพื้นที่สีแดงภาคใต้
ครูทุกคนกลัวจะเกิดอันตรายหากต้องไปเยี่ยมบ้าน
แต่ถ้าเราไม่ลงพื้นที่เยี่ยมบ้านนักเรียน
เราจะรู้จะเข้าใจนักเรียนได้อย่างไร

“เมื่อฉันได้ไปเยี่ยมบ้านนักเรียน”

ฉันได้พบว่า..นักเรียนส่วนใหญ่พ่อแม่ต้องออกไปทำงานไกลบ้าน
นักเรียนบางคนจึงอาศัยอยู่กับปู่ย่าตายาย บางคนอาศัยอยู่กับญาติ
ทำให้นักเรียนค่อนข้างขาดความอบอุ่น เพราะขาดการดูแลเอาใจใส่เท่าที่ควร

“ถ้าเราไม่เข้าใจนักเรียน เราก็จะช่วยเหลือนักเรียนได้ไม่ตรงจุด”

นักเรียนของเราก็โชคดีที่ได้รับเงินอุดหนุนนักเรียนยากจนพิเศษ
จากกองทุนเพื่อความเสมอภาคทางการศึกษา (กสศ.)

ทำให้เราได้มีโอกาสจัดการเรียนการสอนในรูปแบบกิจกรรม
“ส่งเสริมทักษะอาชีพ” ให้แก่นักเรียน
เราสอนให้นักเรียนทำขนมเยอะแยะมากมาย เช่น เค้ก แซนวิช
ห้องเรียนที่เปลี่ยนจากการเรียนแค่เนื้อหา
กลายมาเป็นการลงมือปฏิบัติจริง สามารถนำไปใช้ในชีวิตได้จริง
ทำให้นักเรียนเกิดความสนุกสนาน และอยากเรียนรู้
แล้วที่สำคัญยังทำให้นักเรียนสร้างรายได้ระหว่างเรียนด้วย

วันหนึ่งโรงเรียนของเราได้รับโอกาสจาก กสศ. ให้เข้าร่วมกิจกรรม
“ตลาดนัดวาดฝัน ส่งต่อรอยยิ้ม สร้างโอกาส สร้างอาชีพ นักเรียนยากจนพิเศษ”
เด็กๆ ดีใจและตื่นเต้นกันมาก จากที่เคยเห็นกรุงเทพแต่ในทีวี
จบงานครูพาพวกหนูไปเที่ยวก่อนกลับด้วยนะคะ
ฟังจากเสียงก็รู้แล้วว่า นักเรียนดีใจและมีความสุขมากๆ ที่ได้เปิดประสบการณ์เช่นนี้

รอยยิ้ม และความสุขของนักเรียน
เกิดจาก.. การได้รับประสบการณ์ดีๆ

รอยยิ้ม และความสุขของครู
เกิดจาก.. การได้เห็นรอยยิ้มของนักเรียน

ขอบคุณสำหรับโอกาสดีๆ ที่ กสศ. มอบให้โรงเรียนบ้านนอกของเราค่ะ

ครูนิ
นินูรุลฮูดา แวสามะ
โรงเรียนบ้านนอก
Kru Ninu Habibee

กสศ. insKru เรียนสุขสนุกสอน Teacher Story ห้องเรียนเสมอภาค นักเรียนยากจนพิเศษ ตลาดวาดฝัน โรงเรียนบ้านนอก นินูรุลฮูดา แวสามะ