เข้าเมืองตาหลิ่ว ต้องหิ้วกระเป๋าตาม…ไปดู
ดูให้รู้ ว่าเด็กดอยน่ารักแค่ไหน ^^
ผมเป็นครูคณิตฯบรรจุใหม่ เดือนนี้ย่างเข้าเดือนที่ 4 แล้วครับ
การเป็นคนต่างพื้นที่ แล้วได้มาบรรจุไกลบ้าน นั้น
ผมว่ามันมีข้อดีหลายอย่างเลยครับ สิ่งที่เห็นได้ชัดคือ ผมว้าว!! กับทุกสิ่งที่ผมได้พบเห็นบนดอยแห่งนี้
เด็กนักเรียนของผมแบ่งออกเป็น 3 ชนชาติใหญ่ๆ
มีชาวไทยใหญ่ คนจีน และชนเผ่าลีซอ
ทำให้พื้นที่บนดอยบ้านเปียงหลวงแห่งนี้ อุมดมสมบูรณ์
และเต็มไปด้วยแหล่งวัฒนธรรมที่หลากหลาย
ผมตัดสินใจสร้างชุมชนแห่งการเรียนรู้ขึ้น ผ่านเพจบนเฟสบุ๊ค
มีชื่อเพจว่า โรงเรียนใกล้พระอาทิตย์
ตั้งใจไว้ว่า จะใช้แลกเปลี่ยน เรียนรู้ผู้คน วิถีชีวิตความเป็นอยู่
ซึ่งมีกิจกรรมของโรงเรียน ชุมชน วัฒนธรรมของคนผู้คนที่นี่
ผ่านการท่องเที่ยวและเล่าเรื่องในแบบฉบับของผมเอง
“ครูครับๆ ผมอยากถ่ายรูป”
“ได้เดี๋ยวครูสอนให้..แต่ผมต้องเป็นไกด์ พาครูไปเที่ยวนะ..”
เบื้องหลังภาพสวยๆของเพจนี้ มีความสนุกซ่อนอยู่เยอะมากครับภาพถ่ายในหลายคอนเทนท์ของเพจ เป็นฝีมือการลั่นชัดเตอร์ของเด็กน้อย
แท้จริงแล้ว “เด็กๆ ต้องการพื้นที่ หรือเวที ที่จะแสดงออกทางความคิด
และความสามารถของเขา”
พื้นที่เพจเล็กๆนี้ ก็เป็นอีกหนึ่งเวที ในการค้นหาตัวเอง และปล่อยของที่มีออกมา
การพาเด็กๆ ออกไปเรียนรู้ ทำกิจกรรมนอกห้องเรียน
โดยเฉพาะในพื้นที่ชุมชนของเขาเอง เป็นสิ่งที่ผมภูมิใจสุดๆ
ผมได้เรียนรู้ผ่านตัวของเด็กๆ ความคิดสร้างสรรค์
การแชร์ไอเดียต่างๆ เป็นสิ่งที่น่าสนใจมาก
ครูเป็นผู้รับฟัง ส่งเสริม และสนับสนุน ผลักดันให้มันเกิดขึ้น
ผมเฝ้ามองดูการเปลี่ยนแปลง และเติบโตขึ้น ของเด็กๆ
ผมเชื่อเสมอว่า เด็กๆจะเรียนรู้ได้ดี ถ้าได้ลงมือทำด้วยตัวเอง
พร้อมกันนั้น ตัวครูเองต้องพร้อมที่จะอยู่เคียงข้าง สร้างพื้นที่
หรือเวทีที่สร้างสรรค์ เตรียมพร้อมให้พวกเขาแสดงออกถึงศักยภาพที่มีอย่างเต็มที่
มาร่วมกันสร้างพื้นที่ ขยายเวทีให้กว้างขึ้นเพื่อเด็กๆ กันครับ ^^
ครูท็อป
อนวัช นันทะเสน
โรงเรียนบ้านเปียงหลวง จ.เชียงใหม่
Nuntasen Anawat
