การมีอินเทอร์เน็ตใช้อาจเป็นเรื่องธรรมดาสำหรับคนทั่วไป แต่ กสศ. พบว่า นักเรียนยากจนพิเศษ ซึ่งมาจากกลุ่มครอบครัวยากจนที่สุดของประเทศ กลับเข้าถึงอินเทอร์เน็ตได้ไม่เท่าเทียมกับนักเรียนทั่วไป

นักเรียนยากจนพิเศษส่วนใหญ่พึ่งเน็ตมือถือ ไม่ใช้เน็ตบ้าน เพราะ

• เน็ตบ้านมีค่าติดตั้งที่ต้องจ่าย
• เน็ตบ้านไปไม่ถึงที่อยู่อาศัยในพื้นที่ห่างไกล
• ต้องลงทะเบียนเน็ตบ้านด้วยทะเบียนบ้านและบัตรประชาชน ซึ่งบางบ้านไม่มี
• เน็ตบ้านต้องใช้ไฟฟ้า ซึ่งบางบ้านไม่มี

นักเรียนยากจนพิเศษส่วนใหญ่ใช้โทรศัพท์มือถือต่อเน็ต เพราะไม่มีแท็บแล็ตหรือคอมพิวเตอร์ แต่มือถือที่ใช้ยังไม่ค่อยได้คุณภาพ บ้างแบตเตอร์รี่ร้อนเร็ว บ้างมีหน้าจอเล็ก ไม่เหมาะใช้เรียนออนไลน์ซึ่งใช้เวลาเฉลี่ย 5-6 ชั่วโมงต่อวัน

ครอบครัวนักเรียนยากจนพิเศษมีรายได้น้อย เมื่อคิดค่าเติมเงินมือถือเป็นสัดส่วนกับรายได้ต่อเดือนจะเห็นได้ว่าสัดส่วนสูงกว่าครอบครัวนักเรียนทั่วไปถึงเกือบ 4 เท่าเลยทีเดียว ยิ่งไปกว่านั้น อัตราค่าธรรมเนียมการเติมเงินมือถือด้วยตู้เติมเงินอัตโนมัติในปัจจุบัน กำลังชาร์จกำไรสูงสุดจากคนจนที่สุดอยู่